ნინო ქათამაძე

შესაძლოა ადამიანი შევჭამო, თუკი ენერგია ვერ დავხარჯე

ბათუმელ მუსიკოს ნინო ქათამაძეს და ჯგუფ Insight-ს პირველად ამა წლის გაზაფხულზე ლადო ბურდულის მიერ გამართულ ფესტივალზე მოვუსმინე. უნდა ითქვას, რომ ამ საოცარმა მომღერალმა მონუსხა მთელი დარბაზი და ფესტივალის სხვა შემსრულებლებიც. რუსული ალტერნატიული როკის ერთ-ერთმა თვალსაჩინო მუსიკოსმა ალექსანდრ ფ. სკლიარმა (ჯგ. Ва-Банкъ) კი გოგონას სცენაზე დაუჩოქა. ეს ფაქტიურად სერიოზული გარღვევა აღმოჩნდა ნინოს ცხოვრებაში. „ინსაიტი“ ამ ფორმით საუკეთესო ჯგუფად აღიარეს. მიიწვიეს მოსკოვში, სადაც მან აღაფრთოვანა რუსი მსმენელი. დღეს ჩემი სტუმარია ამ ჯგუფის (რომელიც უკვე ოთხი წელია არსებობს) ფრონტვუმენი, ვოკალისტი, 28 წლის ნინო ქათამაძე. ის წარმოშობით ქობულეთელია და ცხოვრობს ბათუმში, დაბადებულია ვირთხის წელიწადში, მისი ზოდიაქოს ნიშანი ლომია. მოსწონს ელა ფიცჯერალდი, ჯენის ჯოპლინი და ნუსრატ ფატეჰ ალი ხანი.

* * *

ნინო ქათამაძე

– სიტყვა Insight ერთ-ერთი განმარტების თანახმად, არის მიხვედრა, რაღაც თემის, ნიჭის სრულყოფილად ცოდნა. ეს ყველაფერი თუ მოგცა ამ ჯგუფმა?

– რა თქმა უნდა. თბილისში ძალიან ბევრი წინადადება მივიღე, თითქმის ყველა სტუდიიდან, რათა სოლო პროექტი გამეკეთებინა, მაგრამ „ინსაიტის“ ბგერა და ურთიერთობა განსაკუთრებით ძვირფასია ჩემთვის. პრობლემა ისაა, რომ ჯგუფის წევრები ერთად ვერ ვცხოვრობთ.

– ნინო, სცენაზე შესრულების მანერით, გულახდილობით შეგიძლია მონუსხო, გააშტერო მსმენელი (ამას შენი გულშემატკივრები აღნიშნავენ). ხომ არ ფლობ ჰიპნოზური ზემოქმედების რაიმე უნარს, თუ ეს თავისთავად ხდება?

– როცა ვმღერი, ერთადერთი სურვილი მაქვს – სცენაზე ტყუილად არ ვიდგე. როცა სცენაზე ვდგავარ, მაშინ ვგრძნობ სრულყოფილად თავს. მაშინ ვარ ქალი, მეგობარი. ყველაფერი ვიცი, რას ვაკეთებ და რისი გულისთვის ვარ სცენაზე. დაცემამდე ვცდილობ მოვასწრო, გავცე ის სითბო და ენერგია, რაც ჩემშია და არა აქვს მნიშვნელობა, ერთ სიმღერას შევასრულებ, თუ – ათს. ძალიან დიდი ენერგია მიაქვს ტურფას (ნაგულისხმევია ცნობილი სიმღერა „აჰ, ტურფავ, ტურფავ“ – ლ.გ.). საკმარისია, სიმღერისას თვალი გავახილო და შევხედო ვინმეს, რომელიც მისმენს და რაღაცას ელოდება ჩემგან, აბსოლუტურად ქრება დაღლილობა, დაცლილობა და მომენტალურად, ავტომატურად ვივსები ხოლმე ახალი ენერგიით. მე მაყურებლისთვის ვმღერი. ჩემთვის სახლშიც შემიძლია ვიმღერო.

– მოსკოვის გასტროლზე რას მოგვიყვები?

– მოსკოვის გასტროლი ძალიან საინტერესო იყო თუნდაც თავისი თემით: Мир на Кавказе. იქ იყვნენ ვლადიკავკაზიდან, სომხეთიდან, ბაქოდან. ეს მოაწყო ორგანიზაციამ Рок Держава. ძალიან საინტერესო იყო, ბევრი წინადადებაც მივიღეთ. მინდა ვთქვა, რომ ჩვენ ძალიან ვჭირდებით მოსკოვს, ეს ვიგრძენით მათ მიერ შემოთავაზებული წინადადებებიდან.

– სავიზო რეჟიმი ხელს არ შეგიშლით?

– სავიზო რეჟიმი ამ შემთხვევაში არაა პრობლემა, რადგან ისინი არა მარტო ვიზებს, კიდევ ბევრ კარგ რამეს გაგვიკეთებენ, ოღონდ იქ ვიყოთ.

– ნინო, თუ ხედავ რაიმე განსხვავებას და მსგავსებას აქაურ და იქაურ მაყურებლებს შორის?

– ჩემთვის ადამიანი ყველგან ერთია: აქაც და იქაც. იქ, სადაც ვიმღერე, ისე მიგვიღეს, როგორც აქ გვეფერებოდნენ. ოღონდ განსხვავება ისაა, რომ თუ დარბაზში, ვთქვათ, 200 კაცია, იქ ორასივე შენთან ერთადაა და ერთ ჩურჩულსაც ვერ გაიგონებ. ვინც მოსულია, მას ნაღდად მოსმენა უნდა. ნაღდს და ნატურალურს თუ გასცემ, სადაც უნდა იყო, ანალოგიურად აღიქმება.

– შეგიძლია განაცხადო, რომ შენი შემოქმედებით თავს მაინც ინახავ?

– რა სისულელეა! ვერანაირად. არ მინდა ფინანსებზე ვილაპარაკო. ეს პრობლემა ძალიან მტკივა, რადგან ვერ ვახერხებთ კონცერტი გავმართოთ, შევიძინოთ აპარატურა, კონცერტზე გადავიხადოთ აპარატურის ქირა და ა.შ. სწორედ ამიტომ ცოცხალი ჯგუფის კონცერტზე გაყვანა პრობლემაა.

– ჩვეულებრივი, უბრალო დღე როგორ იწყება და მთავრდება შენთვის?

ბაჯუ შამანური მუსიკით

ნარკოტიკებისა და ალკოჰოლის გარეშე 21-ე საუკუნეში

საქართველოს ერთ-ერთი ყველაზე ნოვატორი მუსიკოსი Bajoo – ბაჯუ (იგივე გიგა მჟავია) [Update: დღეს უკვე გიგა ერისთავი] დაიბადა ქუთაისში. ზოდიაქოს ეტლით თევზებია. შემოქმედებითი მუშაობა ადრეული ასაკიდან დაიწყო. აქვს აბსოლუტური სმენა. მიუხედავად დიდი პოპულარობისა, მულტიინსტრუმენტალისტი ბაჯუ ამტკიცებს, რომ არ არის ვარსკვლავი, რადგან ვარსკვლავებით უკვე მოჭედილია ჩვენი ცა... იგი იყო, არის და, იმედია, იქნება ისეთი პიროვნება, რომელიც არასოდეს დაკმაყოფილდება მიღწეულით და განვლილი გზით. პანკი, მეტალი, როკი, ტრანსი, ესიდი – არასრული ჩამონათვალია იმ მუსიკალური მიმდინარეობებისა, რითაც გატაცებული იყო ეს უნივერსალური მუსიკოსი. ბაჯუს ბევრი გულშემატკივარი ჰყავს საქართველოში, ისრაელში, საფრანგეთსა და სხვა ქვეყნებში.

* * *

– ბაჯუ, შენ კარგად ფლობ ბევრ ინსტრუმენტს. რომელიმე მათგანი განსაკუთრებით ხომ არ მოგწონს?

– მე მომწონს ბგერა და არა ინსტრუმენტები. ჩემი საყვარელი ინსტრუმენტი, მე რასაც მალე გამოვიგონებ, ის იქნება. ნახავთ, რაც იქნება. ჯერ სახელი არ მომიფიქრებია, მაგრამ მას ექნება ბგერა.

– საყვარელი მუსიკოსები თუ გყავს?

– არა, საყვარელი ხალხი მყავს, მაგრამ არა მუსიკოსები. არსებობენ მუსიკოსები, რომელთაც მე დიდ პატივს ვცემ. ადრე ვყოფდი მათ, მაგრამ დღეს ყველას თანაბრად ვცემ პატივს.

– როგორც ნოვატორი მუსიკოსი, რამე სიახლეს ხომ არ ჰპირდები მსმენელს?

– ქართულ მუღამში არაფერს ვაპირებ, რადგანაც ყოველივემ ისეთი ჩამოყალიბებული სახე მიიღო, რომ აზრი აღარა აქვს. ეს ზედმეტი, ხორცმეტი იქნება. რაც შეეხება პროგრესულ, აბსტრაქტულ, თუნდაც ავანგარდულ მომავლის მუსიკას, 21-ე საუკუნეში გავაკეთებ და თქვენც ნახავთ. მაგ შეკითხვაზე კონკრეტულ პასუხს ვერ გაგცემ, არ მიფიქრია.

– ბაჯუ, ჩემთან პირისპირ საუბარში აღნიშნე, რომ შენი მუსიკით ფრანგები დაინტერესდნენ. როგორი ურთიერთობა გაქვს მათთან და რას გთავაზობენ?

– თავდაპირველად მართლაც ნორმალური, ცივილიზებული ურთიერთობა მქონდა მათთან, მაგრამ შემდეგ ჩვენი პირადი ინტერესები შეეჯახა ერთმანეთს, ამიტომ დღეს შიგადაშიგ ვკამათობთ კიდეც. აქ მიუღებელი არაფერია. საბოლოო ჯამში, ვფიქრობ, ყველაფერი კარგად იქნება. ახლა მე და ჩემი ფრანგი პროდიუსერი მარტინ გარატი ერთად ვაკეთებთ მიქსებს. ბევრი კარგი რაღაც გამოგვდის, მაგრამ ჩემი პროდიუსერი ამ ალბომების გამოცემას ჯერჯერობით არ აპირებს, რადგანაც მას აქაური ბაზარი აბსოლუტურად არ აინტერესებს. მისი აზრით, ეს ალბომი გათვლილია დასავლეთისთვის და მან მაისიდან ჩემი დიდი პრომოუშენი დაგეგმა ესპანეთში, ჰოლანდიასა და სხვა ქვეყნებში. ჩემი თანხმობა დამოკიდებულია მათ მიერ შემოთავაზებულ თანხებსა და პირობებზე. თუ დამაკმაყოფილებს, იმ შემთხვევაში მოვაწერ კონტრაქტს ხელს. ძველი კონტრაქტები კი ისევ ძალაშია, ვმუშაობთ და ვწერთ. 

ახლა აქ ჩამოვიდა ფრანგი DJ. მასთან ერთად ვწერ ფსიქოდელიურ მუსიკას. ამ მუსიკას ჩვენ უფრო ქართველი მსმენელისთვის შევასრულებთ. ეს ყველაფერი ხდება „სანო-რეკორდსში“. თვითონ სანო ჩემი კოლეგაა. ის უნიჭიერესი, კეთილშობილი, სულით კარგი ადამიანია. ისაა პიროვნება, რომელიც ძალზე ბევრს აკეთებს ქართველი მუსიკოსებისთვის და ბევრს ფიქრობს. სანო დრამერია და მას საკუთარი პროექტები აქვს.

– ბაჯუ, ცოცხალ ინსტრუმენტებს თუ იყენებ შენს შემოქმედებაში?

– ბევრს პირზე აკერია, რომ 21-ე საუკუნეში მხოლოდ ელექტრონული მუსიკა იჟღერებს, მაგრამ ცოცხალი ინსტრუმენტებიც იქნება. ჩემს ცოცხალ კონცერტში ალაგ-ალაგ არის ცოცხალი ინსტრუმენტები.

– თბილისში თუ აპირებ კონცერტის გამართვას?

– თბილისში დღემდე ძალიან ბევრი კონცერტი გავაკეთე. მომავალშიც ბევრი გაკეთდება, თუ ყველაფერი ისე წავიდა, როგორც მაწყობს. ამჯერად არავისზე არა ვარ დამოკიდებული და თავად ვწყვეტ ყველაფერს. უფრო ცივილიზებულ ხალხთან ვიკავებ კონტაქტს. ვინც მეტს გადაიხდის, ის უფრო დიდ კონცერტს და საკაიფო მუსიკას მიიღებს. მინდა ცივილიზებული ურთიერთობები და არ მსურს დავემგვანო იმ ძველ ქართველ ულვაშა ხალხს, რომლებიც ნისია-სხვისიებით აკეთებენ საქმეს.

Afternoon Version: სანამ სახელმწიფოს ფეხებზე ვკიდივართ, აქ არაფერი გამოვა

ალტერნატიული ჯგუფ Afternoon Version-ისადმი ინტერესი მას შემდეგ გამიჩნდა, რაც ჩემმა სოლიდურმა მეგობარმა მისი R-CD მომასმენინა, რომელშიც შესული იყო ოთხი, ჩემი აზრით, მეტად საინტერესო და საქართველოსთვის იშვიათი კომპოზიცია ინგლისურ ენაზე. ჩემსა და ჯგუფის ორ წევრს შორის საუბარი ვაკეში, ერთ-ერთი ჩვეულებრივი კორპუსის მინუს მეორე სართულზე გაიმართა, რაც სიმბოლურად მივიჩნიე. აქ ძალიან ხშირად იკრიბებიან მუსიკოსები. ის ერთგვარ სარეპეტიციო და ჩამწერ სტუდიას წარმოადგენს. საუბრის დასაწყისში გაირკვა, რომ ჯგუფი Afternoon Version („ნაშუადღევის ვერსია“), იგივე AV, ან უბრალოდ Version შექმნილია 1994 წელს, მაგრამ საბოლოო სახე 1995 წელს მიიღო. კოლექტივის ძირითად ბირთვს წარმოადგენენ: გიორგი სიხარულიძე (ვოკალი, ბასი), ნიკა წერეთელი (კლავიშები, დამხმარე ვოკალი) და ზურა ძაგნიძე (გიტარა). ჯგუფის დანარჩენი ორი წევრი – გოგა ქავთარაძე (დასარტყამები) და დათო თოიძე (გიტარა) ამჟამად საზღვარგარეთ იმყოფებიან, მაგრამ, მიუხედავად ამისა, AV ტრიოს სახით განაგრძობს მუშაობას და ისინი ძალიან კარგ ელექტრონულ ალტერნატივას ასრულებენ.

* * *

– რატომ ჰქვია თქვენს ჯგუფს Afternoon Version, ანუ დღის მეორე ნახევრის ვერსია?

გიორგი სიხარულიძე – ამაში არავითარი ღრმა კონცეფცია თუ ჩანაფიქრი არ დევს. ეს სიტყვების თამაშია, ანუ ჩვენებური ვერსიაა მუსიკისადმი მიდგომის, რადგან დღის მეორე ნახევარში ადამიანი ყველაზე გამოფხიზლებული, აქტიურია და საღი გონებით აღიქვამს გარშემო მიმდინარე მოვლენებს, ე.ი. ცხოვრებას უფრო სრულფასოვნად აფასებს. მერე ამას სხვა აზრებიც დავამატეთ. თუნდაც, ყველაფერს, რასაც ადამიანი აკეთებს, არის ვერსია. მუსიკა არის ცხოვრების აღქმის, მისდამი დამოკიდებულების და განცდების გამოხატვის ვერსია. ჯგუფისათვის ვხმარობთ აბრევიატურასაც AV, რომელიც, თავის მხრივ, სხვა ბევრ რამესაც გამოხატავს. მაგალითად, „აუდიო-ვიდეო“, კიდევ „ავიენ“, ანუ ის, რაც დაფრინავს და ა.შ. როდესაც საკუთარი სოლო ნამუშევრები გავაკეთე, ვხმარობდი მხოლოდ Version-ს. ბოლო ალბომზე, რომელსაც ერთად ჩავწერთ, ვაპირებთ სრული სახელწოდების წარწერას.

Afternoon Version-ის ერთ-ერთი პირველი შემადგენლობა

– თქვენი აზრით, მაინც რა სტილში მუშაობთ?

გ. ს. –  თავის დროზე, როცა ცოცხალ ჯგუფად ჩამოვყალიბდით, ჩვენი სტილი უფრო ალტერნატიული საცეკვაო მუსიკა იყო. გვქონდა საცეკვაო ბიტი, რიტმი, მაგრამ ეს არ იყო სუფთა საცეკვაო, სახელდობრ, დისკო, არამედ, რთული, კონცეპტუალური და, რაც მთავარია, ექსპერიმენტული. მუსიკა არ უნდა ყოფილიყო შაბლონური, ვთქვათ, ჰაუსი, სუფთა ტრანსი ან რაღაც მსგავსი. ახლა, როცა უკვე კომპიუტერები გვაქვს, სტილის განსაზღვრა უფრო გართულდა. ამ ეტაპზე კომპოზიციებს ვაკეთებთ ერთად და ცალ-ცალკე, ზოგჯერ მღერის მამუკა ბერიკა, ან ვინმე გოგო. აქ იკრიბება საზოგადოება, რომლის წევრებიც საკუთარ სიტყვას ამბობენ, მაგრამ საწყის იმპულსს მაინც AV-ს წევრები იძლევიან. შედეგად ვიღებთ სტილს: რაღაც გარდამავალი ემბიენტიდან, შემავალი ტრანსში, ჩახვეული იზი ლისენინგთან ფოლკის გათვალისწინებით (ვიცინით – ლ. გ.).

ნიკა წერეთელი – ხმა, საუნდი არის სიჩუმის არსებობის ერთ-ერთი ფორმა. ეს საუნდი და მუსიკა, რასაც ჩვენ ვაკეთებთ, არის ჩვენი სიჩუმის არსებობის ფორმა, ანუ ვერსია.

– რატომ ხდება, რომ ის მუსიკოსები, რომლებიც ბევრს ფიქრობენ თავიანთ შემოქმედებაში, უფრო ნაკლებად ცნობილნი არიან, ვიდრე თანამედროვე პოპულარული, ამ შემთხვევაში პაპსა შემსრულებლები?

გ. ს. – მოდით, მარტო საქართველოს მასშტაბით ნუ განვსაზღვრავთ, რადგან ჩვენში უფრო არეულია სიტუაცია. თანაც აქ პატარ-პატარა კლანური დაჯგუფებები არსებობს, რომლებიც ერთმანეთს ქაჩავენ. ეს უცხოეთშიც ხდება, მაგრამ იქ, შენ თუ მოდურ მუსიკას აკეთებ, პოპულარობის რაღაც საფეხურს მიაღწევ. დროის გარკვეულ მონაკვეთში გაბატონებულ მუსიკალურ სტილში, ვინც ზედმეტად საინტერესოს, ცოტა ახლებურს აკეთებდა, ის გახდა პოპულარული. იმ მომენტისათვის ის უკვე მოდური გახდა. ამიტომ, რაც მოდაშია, ის უკვე აღარ არის ახალი. ახალია ის, რაც მერე მოვა. ჩვენ მეტს ვფიქრობთ, რადგან უბრალოდ მუსიკალურ მოდას კი არ მივყვებით, არამედ ტექნოლოგიების გათვალისწინებით ვცდილობთ ამ ყველაფერს წინ გავუსწროთ და უფრო ახალი რაღაც მივაწოდოთ საკუთარ თავს და იმ ადამიანს, რომელიც რაღაცას უსმენს.

ჯგუფი „მოდუსი“

„მოდუსის“ სტუდიაში, სადაც წინამდებარე ინტერვიუ იქნა ჩაწერილი, „ვარსკვლავები“ აღმოჩნდა მას შემდეგ, რაც ჯგუფის პროდიუსერმა გელა იმნაძემ მოგვცა საშუალება, მოგვესმინა ამ მუსიკალური კოლექტივის ორი ახალი, ჯერ არგამოქვეყნებული სიმღერის ციფრული ჩანაწერი. შეიძლება აღინიშნოს, რომ ჯგუფი ძალიან კარგად ასრულებს კომერციულ ჯაზ-როკს. „მოდუსი“ ცოცხალი ჯგუფია (ჩანაწერებში მუსიკოსები ნაკლებად მიმართავენ სინთეზირებულ ხმებს) და ეს სიმღერები უბრალოდ, მაღალ პროფესიულ დონეზეა ჩაწერილი. კოლექტივი 1994 წელს შეიქმნა თბილისში. თავდაპირველად ის ინსტრუმენტული ჯგუფი ყოფილა, რადგან, როგორც მისი წევრები აღნიშნავენ, მასში ყოველთვის არსებობდა ვოკალისტების პრობლემა. სწორედ ამიტომ ჯგუფში ხშირი იყო ცვლილებები. მუსიკოსები ამბობენ, რომ დღეისათვის შემადგენლობა სტაბილურია, ჩამოყალიბებული სახე აქვს და, ღვთის წყალობით, რაღაც უნდა გაკეთდეს. კვინტეტი დღეს ასე გამოიყურება: მარიკა ქაცარავა – ვოკალი (უყვარს ბევრი სოული, ჯაზი, როკი, ოღონდ არა მძიმე როკი); მანუჩარ მანჯავიძე – გიტარა (აბსოლუტურად ყველანაირ მუსიკას უსმენს, რაც კარგია და მისთვის მისაღები); ზაზა წურწუმია – კლავიშები; ზურაბ ხერხეულიძე – ბასი (ძირითადად მოსწონს როკი); გიორგი კამასიანი – დასარტყამები (მხოლოდ ჯაზი იტაცებს) და ჯგუფის მეექვსე წევრია პროდიუსერი გელა იმნაძე (გიჟდება ჯაზზე და მოსწონს ჯაზ-როკი).

* * *

– სიტყვა „მოდუსი“, ერთ-ერთი განმარტების თანახმად, აზროვნების ნაირსახეობას ნიშნავს. რას წარმოადგენს თქვენი ჯგუფი?

მანუჩარ მანჯავიძე – „მოდუსი“ დროსა და სივრცეშია გაშლილი. დროის ცვალებადობის მიხედვით ჩვენ ვცდილობთ, მაქსიმალურად ვიმუშაოთ, რათა ახალი სიტყვა ვთქვათ. უბრალოდ, ვცდილობთ, თანამედროვედ ვიაზროვნოთ და დროს არ ჩამოვრჩეთ. ყოველი მხრიდან მაქსიმალურ ინფორმაციას ვიღებთ. მუსიკა ჩემი არამარტო ჰობია, არამედ საქმეა.

– მატერიალურად თუ გაკმაყოფილებთ თქვენი ეს საქმიანობა, რა განსაზღვრავს ჯგუფის პოპულარობას?

ზურაბ ხერხეულიძე – სასურველია, ასე ყოფილიყო, მაგრამ ჩვენ შევეცდებით, რომ ასე იყოს მომავალში. პოპულარობისათვის კი, ალბათ, უნდა გავყვეთ თანამედროვე მიმდინარეობებს და ავყვეთ ცხოვრების რიტმს, რაც აუცილებელია.

– საზღვარგარეთ თუ გქონდათ კონცერტები?

გელა იმნაძე – ჯერ არა, ეს ძალზედ რთულია, თუმცა ჩვენი მარიკა აპირებს წასვლას მაროკოში. ყოველ კვირას აპირებს და ჩემოდნებზე ზის. აქედან წასვლამდე ჯერ რაღაც ღირებული უნდა გავაკეთოთ. ჩვენ ხომ დასავლეთის მუსიკის ნაყოფი ვართ.

– თქვენი სიმღერები სრულდება ქართულ ენაზე. დასავლეთში რომ გახვიდეთ (რასაც გისურვებთ), მშობლიურ ენაზე იმღერებთ თუ ინგლისურად?

გ.ი. – ინგლისურად შესრულება პრობლემა არაა – მარიკა კარგად ფლობს ამ ენას.

მ.მ. – ჩვენ არამარტო საკუთარი, არამედ ქვეყნის სახელი უნდა გავიტანოთ იქ.

– ჯაზ-როკის გარდა, თუ აპირებთ სხვა მიმდინარეობებში ძალების მოსინჯვას?

გ.ი. – ჩვენ შევეცდებით, ჩვენი სტილით განსხვავებულები ვიყოთ სხვა თბილისური ჯგუფებისაგან. ეს არ უნდა იყოს რაღაც გადამღერება. შევეცდებით, შევინარჩუნოთ საკუთარი სტილი ისე, რომ კაცმა ერთი აკორდითაც გვიცნოს. ჯგუფი მიდის მაგ შედეგამდე თავისი განსხვავებული ხმოვანებით, ჟღერადობით. თბილისში არიან ჯგუფები, რომელთაც საკუთარი ხმოვანება აქვთ, მაგალითად, „33ა“, „ვაკის პარკი“. ვფიქრობ, ჩვენს სტილში დღეს არავინ მუშაობს საქართველოში. ამიტომ, ალბათ, ეს უფრო საინტერესო იქნება მსმენელთათვის.

– მარიკა, დიდი ხანია, რაც სცენაზე მღერით. ფონოგრამაზე თუ გიმღერიათ და, საერთოდ, როგორ უყურებთ ამ საკითხს?

მარიკა ქაცარავა – ვმღერი უკვე 7 წელია. საქართველოში ფონოგრამაზე სიმღერა არაა გასაკვირი. ძალიან დიდი სურვილი მაქვს, რომ სულ ცოცხლად ვიმღერო, მაგრამ ზოგჯერ აპარატურა არ იძლევა ამის საშუალებას. მე მგონი, მომღერალმა საერთოდ არ უნდა იმღეროს „პლუსზე“, თუ ის მომღერალია.