Friday, January 6, 2012

თბილისური მუსიკალური აგრესია

მსოფლიოს ყველა ქალაქი თავისებურად ხმაურობს და თითოეულს თავისი მუსიკა აქვს. ჩვენი დედაქალაქიც არაა გამონაკლისი. მუსიკა და ხმაური არც თბილისისთვისაა უცხო. ამ ქალაქზე მიყურადება შეიძლება ყველგან – ყველაზე ხმაურიან ქუჩებში თუ მთაწმინდის პარკიდან. თუმცა, ახლა მინდა დავწერო იმაზე, თუ როგორი მუსიკალური ფონი აქვს ზოგადად თბილისს, ანუ ყური დავუგდოთ მის ფონურ მუსიკას. აუცილებლად უნდა აღვნიშნო, რომ ამ მხრივ, საკმაოდ ჭრელ მუსიკალურ გემოვნებასთან გვაქვს საქმე, თუმცა მინდა არა მარტო გემოვნებას, არამედ მისი მოწოდების ფორმებსაც შევეხო. 

თბილისის ტაქსებსა თუ სამარშრუტო ტაქსებში ხმამაღლა ჩართული რადიოების უმრავლესობიდან გადმოღვრილი მელოდიების მოსმენით მიხვდებით, რომ ოთხი საუკუნის წინ ქართლის მეფის, როსტომ-ხანის მიერ გააზიურებულ-გააშუღებულ-გადარდიმანდებული დედაქალაქის სული არ ჩამკვდარა და რამდენიმე რადიოსადგურის საშუალებით განაგრძობს არსებობას და არა მარტო არსებობას, – იგი ძალიან პოპულარულიც კია ასეთ სატრანსპორტო საშუალებებში, ბაზრობებსა თუ დედაქალაქის უმეტეს რესტორნებში. ხალხი ამ დარდიმანდულ-საქეიფო განწყობის სიმღერებს რატომღაც ქალაქურ მუსიკას ეძახის. 

მოდით, ახლა თავი დავანებოთ საზოგადოებრივ ტრანსპორტს და კაფეებში გადავინაცვლოთ, სადაც ასევე ყოველთვის ჟღერს რომელიმე თბილისური რადიოარხი, ოღონდ არა დარდიმანდული, არამედ უფრო ჰიტური – თანამედროვე მუსიკით გაჯერებული. კარგია, თუ მსგავს კაფეში მარტო შებრძანდებით, რადგან თუ ვინმესთან ერთად იმყოფებით, ბიონსეს, ჯეი-ზის, ენრიკე იგლესიასის თუ ჯენიფერ ლოპესის მუსიკის ფონზე, ხმის იოგების სასტიკი დაძაბვა მოგიწევთ, თქვენთან ერთად მყოფს რამე რომ გააგებინოთ. იგივე სიტუაციაა პრესტიჟული საფირმო მაღაზიების დიდ ნაწილშიც, თუმცა იქ ბოლო ხმაზე აყვირებულ ინდი-მუსიკას და ბრიტ-პოპს მოგასმენინებენ. 

ასე რომ, ჯერჯერობით ამ მუსიკალური აგრესიისგან თავდასაცავად, გირჩევთ, საკუთარი ყურსასმენებით იაროთ და აარჩიოთ კაფე, სადაც მუსიკა ძალიან დაბალ ხმაზეა ჩართული. რაც შეეხება ტრანსპორტს: მეტრო და მუნიციპალური ავტობუსებია ის ადგილები, სადაც დაყრუების საფრთხე არ გემუქრებათ. გაგიკვირდებათ და, თბილისში მხოლოდ მეტროში ჟღერს ნამდვილი ემბიენტი, რომელიც დაბალ ხმაზე ისმის და ნამდვილი ფონის ფუნქციას ასრულებს. 

ჟურნალი „თბილისი Out“ #16, იანვარი, 2012 წელი