Wednesday, April 5, 2006

კინო და მუსიკა, საუნდტრეკები

კინოსთვის მუსიკის შექმნა იმ დროიდან დაიწყეს, როცა ჯერ კიდევ უხმო ფილმებს იღებდნენ. მაშინ კინოთეატრში როიალზე ან პიანინოზე ტაპერი, ანუ კინოს მუსიკალურად გამფორმებელი, სხვადასხვა პოპულარული მელოდიების ფრაგმენტებსა და იმპროვიზაციებს ასრულებდა. ტაპერები სახელგანთქმული კომპოზიტორებიც კი იყვნენ. მაგალითად, ამ საქმიანობით ირჩენდა თავს დიმიტრი შოსტაკოვიჩი. არაერთხელ უთქვამს, რომ ტაპერობა შემდგომში კინომუსიკის შექმნაში ძალიან გამოადგა. ყველასთვის ცნობილია ისიც, რომ ჩარლი ჩაპლინი თავად წერდა მუსიკას საკუთარი უხმო ფილმებისთვის.

მუნჯური, ანუ უხმო კინოს დროსაც კი მუსიკა აუცილებელი იყო, მის გარეშე ფილმი უსიცოცხლოდ გამოიყურებოდა და სწორედ მუსიკა აძლევდა სიღრმეს. თუმცა თავდაპირველად მუსიკას ძალზედ ბანალური მიზეზის გამო იყენებდნენ – მისი საშუალებით სეანსებზე პირველი კინოპროექტორების ხმამაღალი გრუხუნის ჩახშობას ცდილობდნენ. 1927 წლიდან კი, რომელიც ხმოვანი კინოს ერის დასაწყისად ითვლება, კინოფირზე ხმასთან ერთად მუსიკის ჩაწერაც დაიწყეს. მუსიკის ფირზე გადატანის ტექნიკა დროთა განმავლობაში ვითარდებოდა. ტექნიკური თვალსაზრისით, დღეს „THX“-ისა და „Dolby Surround“-ის სისტემის გარეშე ფილმის ხმის დამუშავება და ფირზე მუსიკის დატანა უკვე წარმოუდგენელია.