Tuesday, December 5, 2006

გემოვნების ანატომია


ადამიანის მუსიკალური გემოვნება წლებთან ერთად იცვლება. ალბათ, ბევრ თქვენგანს ყმაწვილობისას (ზოგს უფრო მოგვიანებითაც) ჰქონია ადამიანთა შეფასების საკუთარი მუსიკალური შკალა. თუკი უსმენდი, ვთქვათ, Led Zeppelin-ს, სხვა, ვინც მაგალითად Boney M-ს ან, სულაც, ჯეიმს ბრაუნს უსმენდა, უფრო ცუდ ან „უდონო“ ტიპად შეგეძლო ჩაგეთვალა.

ქეთათო (მუსიკოსი, ტელეწამყვანი): „მუსიკის მოსმენა ბავშვობაში ელვის პრესლით და „ბითლზით“ დავიწყე. ამ უკანასკნელის პლაკატი ჩემს საძინებელში საწოლის წინ იყო გაკრული. ამიტომ მათი სახეები მკვეთრად მახსოვს. 10 წლის ვიყავი, როდესაც ძალიან მომეწონა პიტერ გაბრიელი, კიდევ უფრო ადრე – დევიდ ბოუვი. 11-12 წლის შემდეგ ჩემი მუსიკა დამძიმდა. 14 წლის ვიყავი, როცა საქართველოში Nirvana და გრანჟ-მუსიკა შემოვიდა. ელექტრო-მუსიკაც მომწონდა და ჰიპ-ჰოპიც. უნდა აღვნიშნო, რომ პატარაობისას ძალიან სწორხაზოვანი და რადიკალი ვიყავი, რადგან კონკრეტულ მუსიკას ვუსმენდი და თუ განსხვავებულს ჩართავდნენ, ვბრაზდებოდი კიდეც. ახლა უფრო ლოიალური გავხდი. თუმცა, დღემდე ვერ ვუსმენ სოულს, ასეთი „კაი ტიპი“ ჯერ ვერ გავხდი.

არ ვიქნები მართალი, რომ გითხრა, ყველაფერს ვუსმენ-მეთქი. ჩემი აზრით, ადამიანის მუსიკალური გემოვნების ჩამოყალიბებაზე, ასაკთან ერთად, სხვა ადამიანების ზეგავლენებიც მოქმედებს. აი, ფანკი ირაკლიმ მომაწონა. ჯგუფი Fun Lovin’ Criminals ირაკლის გავლენით მომეწონა. ბევრი რამ მე და ირაკლის ერთად მოგვწონდა. როდესაც მესმის ისეთი მუსიკა, რომელიც ძალიან მიყვარს, შეიძლება საკუთარ თავზე კონტროლი დავკარგო და პატარა ბავშვივით ვიხტუნო. მუსიკა საკვებივით მჭირდება, მის გარეშე არ შემიძლია. მომწონს კაი ტიპები, რადგან კარგ მუსიკას ყოველთვის კაი ტიპები ქმნიან“.