ქართველი ელექტრონული მუსიკის კომპოზიტორი და მუსიკოსი ნატალია (იგივე ტუსია) ბერიძე, რომელიც ცნობილია სასცენო ზედმეტსახელით ტბა, 1979 წლის 28 მარტს თბილისში დაიბადა. დაამთავრა პირველი საჯარო სკოლა. სწავლობდა თეატრალურ ინსტიტუტში ჟურნალისტიკას კოტე მახარაძის ჯგუფში. შემდეგ დაამთავრა GIPA-ს სახელმწიფო ადმინისტრირების მაგისტრატურა და ოდნავ მოგვიანებით ისევ GIPA-ში ჟურნალისტიკის მაგისტრატურა. იღებდა მოკლემეტრაჟიან ფილმებს და ვიდეო კლიპებს.
მუსიკის შექმნა ახალი საუკუნის დასაწყისიდან დაიწყო. დაწერილი აქვს საუნდტრეკები ფილმებისთვის, რეკლამებისთვის, ტელე და რადიოგადაცემებისთვის. იყო შემოქმედებითი ჯგუფის, Goslab წევრი. რამდენიმე წელი გერმანიაში ცხოვრობდა და ქმნიდა მუსიკას. მისი სამუშაო სტილებია: IDM, ემბიენტი, ელექტრონიკა, მინიმალი და ბოლო დროს – თანამედროვე კლასიკა. უცხოურ ლეიბლებში დღემდე გამოშვებული აქვს 10-მდე სოლო ალბომი და კიდევ ამდენის ჩაწერაში აქვს მონაწილეობა მიღებული, რამაც სახელი გაუთქვა საზღვარგარეთაც და სხვადასხვა ცნობილ მუსიკოსებთან ითანამშრომლა. მათ შორისაა მსოფლიოში სახელგანთქმული იაპონელი მუსიკოსი რიუიტი საკამოტო. ჰყავს ასევე მუსიკოსი მეუღლე – ნიკა მაჩაიძე და მცირეწლოვანი შვილი – ლეა. ჩვენი საუბარი რადიო „ქალაქის“ სტუდიაში გაიმართა.
– ტუსია, რა იყო პირველი მუსიკა, რასაც სერიოზულად მოუსმინე?
– სადაც გავიზარდე, იმ სახლში მუდამ მუსიკის ხმა ისმოდა. მამიდაჩემი ფორტეპიანოს პედაგოგია, ამიტომ სახლის იმ ფლიგელიდან, სადაც ის ცხოვრობდა, ყოველთვის ინსტრუმენტის ხმა გამოდიოდა. მამაჩემი და დედაჩემი ჯაზის ფანები იყვნენ და უამრავი ფირფიტა ჰქონდათ. ამავე დროს, მამა თავადაც ძალიან კარგად უკრავდა ჯაზს. ბავშვობისას „შტაბობანას“ ვთამაშობდი ხოლმე და მამიდას ფორტეპიანოს ქვეშ ვძვრებოდი, როცა მოწაფეებს ამეცადინებდა. ვუსმენდი მუსიკას და ყველაზე შთამბეჭდავი ალბათ ბახის პრელუდიები და ფუგები იყო. მახსოვს, მუსიკა ჩემთვის ძალიან ემოციური აღმოჩნდა, – ვიტირე კიდეც. ვიკითხე, ვინ დაწერა-მეთქი. მერე თავადაც შემიყვანეს მამიდაჩემთან. რამდენიმე წელი ვიჯახირე. მაგ ნაწარმოებების დაკვრაზე ვგიჟდებოდი. კიდევ, ძალიან კარგად მახსოვს, რომ „ბურატინოს თავგადასავლის“ ფილმის საუნდტრეკი გვქონდა ვინილზე, რომელიც ძალიან მიყვარდა. მისი ავტორი – ალექსეი რიბნიკოვი ჩემი ერთ-ერთი უსაყვარლესი კომპოზიტორია. ჩემს პირველ ალბომში რიბნიკოვის ტრიბიუტიც კი გავაკეთე. მოკლედ, კლასიკა და ჯაზი იყო ჩემთვის პირველი მუსიკა. როდესაც წამოვიზარდე, უკვე კასეტებზე ვუსმენდი Weather Report-ს, Earth Wind & Fire-ს და უამრავ ვინმეს.
– შენი დიდი ბაბუა ენათმეცნიერი ვუკოლ ბერიძე იყო, ბაბუა – აკადემიკოსი ვახტანგ ბერიძე. იქონიეს თუ არა მათ შენზე გავლენა?
– რასაკვირველია, ჰქონდათ გავლენა. ამას ახლა ვხვდები მეც და ხვდებიან ჩემი და და ძმა, ანუ მამიდაშვილები. ჩვენ ერთად ვიზრდებოდით. დიდ ოჯახში ათნი ვცხოვრობდით. ეს ბავშვისთვის ნამდვილი სამოთხეა, რადგან ყოველდღიურ დღესასწაულებს ვაწყობდით. ჩვენს ოჯახში კარი არ იკეტებოდა, მუდამ სტუმრები გვყავდა. ბაბუას გარდა, საოცარი ბებია მყავდა – ტუსია ფალავანდიშვილი, – ძალიან კარგი მხატვარი და არაჩვეულებრივი ადამიანი. ხასიათით იგი ბაბუას საპირისპირო მხარე იყო. ფაქტობრივად, ბებიას ებარა ოჯახი და ქმნიდა, როგორც იტყვიან, ამინდს. ბაბუ საკუთარ თავთან განმარტოებული, კაბინეტში ჩაკეტილი ადამიანი იყო – ძალიან ბევრს შრომობდა. იმედი მაქვს, რომ მუშაობის კულტურა და სამუშაოსადმი დიდი სიყვარული მისგან მივიღე მემკვიდრეობით. ხშირად ვერთობოდით ხოლმე ოჯახის წევრები, ის კი თავის საქმეს ჩაჰკირკიტებდა, რაც იშვიათობაა. დღესაც ადამიანები ერთმანეთზე სოციალურად დამოკიდებულები ვართ, გვჭირდება ერთმანეთის მხარდაჭერა და მხიარულება, რაც, რა თქმა უნდა, ცუდი არაა, თუმცა ამაში ზომიერებაა საჭირო, რაც ქართველებს, ხშირ შემთხვევაში, არ გვახასიათებს და მუშაობას ხშირად გართობას ვარჩევთ.