„სავსე“

მსოფლიოს თანამედროვე მუსიკაში არსებობენ მუსიკოსები და ჯგუფები, რომელთა ახალი ალბომის გამოსვლას მუსიკისმოყვარულები თუ კრიტიკოსები სულმოუთქმელად ელოდებიან. ვინაიდან დღეს საქართველოში ყველა ამტკიცებს, რომ მუსიკალური კრიტიკა არ არსებობს, ირაკლი ჩარკვიანის ახალ ალბომს მხოლოდ მელომანთა ის წრე ელოდებოდა, რომლისთვისაც ამ მუსიკოსის შემოქმედება მეტ-ნაკლებად ნაცნობია. კულტურის სფეროში მომუშავე ტელეჟურნალისტების უმრავლესობისთვის კი გასულ ოთხშაბათს ამ ალბომის პრეზენტაცია კიდევ ერთი რიგითი სიუჟეტის მოსამზადებელი მასალა, ერთი მორიგი კულტურული ღონისძიება იყო, სადაც ბლომად ირეოდნენ ე.წ. ცნობადი სახეები, – დათო ტურაშვილით დაწყებული, „უცნობით“ და პოლიტიკოს მაია ნადირაძით დამთავრებული.

ის, ვინც ირაკლი ჩარკვიანს დღეს ანდერგრაუნდის მუსიკოსად მიიჩნევს, მწარედ ცდება. ანდერგრაუნდი საქართველოში უკვე კარგა ხანია, აღარ არსებობს. ის მუსიკოსები კი, ვინც ადრე ანდერგრაუნდობდნენ, ანუ იატაკქვეშ იმყოფებოდნენ, დღეს საკუთარი ნაწარმოებების საპრეზენტაციოდ ელიტურ კულტურულ დაწესებულებებს ირჩევენ და არა ნახევრადდანგრეულ შენობებს, სარდაფებს, ან თუ გნებავთ – საკუთარ ბინებს.

ერთ მშვენიერ მზიან დღეს ე.წ. ალტერნატივის მამებმა, ბაბუებმა და ბიძებმა გაიღვიძეს, მიიხედ-მოიხედეს და განაცხადეს, რომ ისინი ქართული კულტურის (და არა – კონტრკულტურის) განუყოფელი ნაწილები არიან და მათი შემოქმედება მასკულტურის ნაწილია. და თუკი დღეს ვინმე ამტკიცებს, რომ ის საკუთარ ხელოვნებას იატაკქვეშ ქართველი ვირთხების გარემოცვაში ქმნის, არ არის გულწრფელი, რადგან ძალიან ბევრი ახალბედა მუსიკოსი „კაიბიჭობასა“ და მატერიალურ კეთილდღეობაზე ხმამაღლა ოცნებობს, რაც იმთავითვე გამორიცხავს ხელოვნებისთვის საკუთარი თავის მსხვერპლად შეწირვის წმინდა რიტუალს. ხოლო იატაკქვეშად წოდებულ ზოგიერთ მუსიკოსს დღეს უკვე იატაკზედა ჭუჭყის სუნი უდის.

ირაკლი ჩარკვიანმა ოცნება აისრულა და უკვე საკუთარი ციფრული სტუდია-ლეიბლი „მანგო-ზანგო“ აქვს. ამ სტუდიაში ციფრებისმოყვარულმა ირაკლიმ ახალი ალბომი „სავსე“ ჩაწერა. „სავსე“ უკვე „ლიტერატურულ კაფეს“ დახლზე გამოჩნდა. მუსიკოსს სურს, მოსახლეობამ რაც შეიძლება მეტი წიგნი იკითხოს. სწორედ ამიტომ გადაწყვიტა მან ალბომის ექსკლუზიურად ზემოაღნიშნულ დაწესებულებაში გაყიდვა.

ახალი ფირფიტა ირაკლი ჩარკვიანის გასული წლის შეგრძნებების კრებულია. ალბომს სიმღერა „დრო“ ხსნის, რომელიც მუსიკალური თუ ტექსტობრივი შინაარსით წინა ალბომში შესული ჰიტის, „საქართველოს“ გაგრძელებაა. ეს უკანასკნელი კი „ვარდების რევოლუციის“ ერთგვარ სიმბოლოდ იქცა. ირაკლი თვლის, რომ სიმღერა „დრო“ საქართველოს უახლესი ისტორიის მეორე, რევოლუციისშემდგომი სერიაა. სიმღერაში „საქართველო“ გამოყენებული ფრაზა „ჩვენ მოვიგებთ ომს“ უკვე გამართლდა. ირაკლის აზრით, „სავსეში“ ნათქვამი სიტყვები თავისუფლად შეიძლება გახდეს იმ მოვლენების წინასწარი ვარაუდი, რომელიც 2-3 წელიწადში ქვეყანაში მოხდება.

„დღეს ქართულ ხელოვნებაში რევოლუციას აღარ უნდა ველოდოთ, – პირად საუბარში მიმტკიცებს მუსიკოსი, – ამ სფეროში რევოლუცია უკვე გასული საუკუნის 80-90-იან წლებში მოხდა, როდესაც არსებობდა „რეაქტიული კლუბი“ და როცა დაიწყო ექსპერიმენტები ქართულ ლიტერატურასა და მუსიკაში. რევოლუცია, რომელიც ახლახან მოხდა, ჩვენ მაშინ დავიწყეთ. დემოკრატიის ბაზა სწორედ ჩვენმა მუსიკამ და პოეზიამ მოამზადა. ახლა, ვინც ხელოვნებაში რაიმეს მოწყობას დააპირებს, მტყუანი იქნება, რადგან რევოლუცია უკვე მოხდა. დღეს რევოლუცია გრძელდება“, – ამბობს მუსიკოსი.

ირაკლის ახალი ალბომი მუსიკალურად მრავალფეროვანია, სწორედ ამიტომაც ჰქვია „სავსე“. ირაკლი უმღერის პატარა შვილს, იხსენებს ლეგენდარულ მესაყვირეს მაილს დეივისს, რეჩიტატივით, ძალიან საინტერესოდ ასრულებს ვლადიმერ მაიაკოვსკის ლექსს „პასპორტი“ (კომპოზიციაში „კავშირი“), უმღერის სიტკბოს („მანგო“)... ალბომში ერთმანეთის გვერდიგვერდ ჟღერს მეტად ხალისიანი და საცეკვაო „წელს“ და ოდნავ პირქუში, მაგრამ იმედიანი „აქ ხარ“, რომელიც მუსიკოსის ერთგვარი ლოცვა, ღმერთთან გასაუბრებაა. ქეთათო კი, გარდა ირაკლისთან ერთად დუეტში ნამღერი სიმღერებისა, რეტრო განწყობილების სიმღერას „გელოდები“, მარტო ასრულებს...

საქართველოში უკვე დადგა დრო, როდესაც მუსიკოსი მიმდინარეობებით კი არა, ინდივიდუალურობით უნდა შეფასდეს. ამისთვის კი არ არის აუცილებელი, ხელოვანი კაშკაშა ვარსკვლავივით ბრწყინავდეს და თვალს სჭრიდეს, არამედ სრულიად საკმარისია, იყოს თუნდაც ტომ უეიტსივით ან სერჟ გინსბურივით მოკრძალებულად ამბიციური და უბრალო, რადგან გემოვნებიან ხელოვნებას, ჩემი აზრით, სწორედ ასეთები ქმნიან. ინდივიდუალურმა ირაკლი ჩარკვიანმა დამოუკიდებლობას უკვე მიაღწია, ხოლო მისი ბოლო ექსპერიმენტული ალბომის შეფასება შენთვის მომინდვია, ჩემო ძვირფასო მკითხველო. პირადად მე, ფირფიტა „სავსე“ შინ მაქვს და უკვე სიამოვნებით მოვუსმინე კიდეც.