ოციოდე წლის წინ, სანამ დადა დადიანი თბილისში იყო და მისი ჯგუფები „ტაქსი“ და „საბავშვო მედიცინა“ არსებობდა, სატელევიზიო ინტერვიუში ვკითხე: „დადა, პრობლემები რომ არ იყოს, რაზე იმღერებდი?“ მან მომიგო: „იმაზე, რომ პრობლემები არაა, ესეც დიდი პრობლემაა“. ქვეყანაში უმძიმესი დრო იდგა, როცა არაგვისპირში, დადას აგარაკზე ჯგუფის წევრები გადიოდნენ რეპეტიციას, სიმღერებს დიდ, კოჭებიან („ბაბინებიან“) მაგნიტოფონზე იწერდნენ და მუსიკალურ ვიდეოებს უბრალო, VHS სისტემაზე იღებდნენ. დადას ამ ორ პროექტში მონაწილეობდნენ მუსიკოსები: ირაკლი ჩარკვიანი, კახა კიკაბიძე, ჯოზეფა, ბიჭიკო ოსიპოვი...
პოსტ-პანკ ჯგუფი „ტაქსი“ 80-იან წლებში შექმნილი ერთ-ერთი პირველი ჯგუფია, რომელიც ქართულ ენაზე საკმაოდ პროტესტულ და სოციალურ მუსიკას ასრულებდა. „მე მინდა ბავშვს, რომელიც ჩნდება, ჰქონდეს ჰაერი, მე მინდა ქალს, რომელიც ცდება, ჰყავდეს მომვლელი, მე მინდა კაცს, რომელიც ყვირის, ჰქონდეს რწმენა, მე მინდა ერს, რომელიც ლპება, ჰქონდეს გონება“ – სიმღერა „ზამთარის“ ეს ტექსტი დღესაც აქტუალურია, და არა მარტო საქართველოსთვის...
„საბავშვო მედიცინა“ დადას ინგლისურენოვანი 90-იანების ექსპერიმენტი იყო, რომელშიც საბჭოთა ესტრადას მიჩვეული საზოგადოებისთვის აბსოლუტურად ახალი, ჯერარმოსმენილი რიტმის პულსაცია იგრძნობოდა. დადა დადიანი საყვარელ საქმეს ამჯერად ინგლისში აკეთებს.
ჟურნალი „თბილისი Out“ #8, მაისი 2011 წელი
მოუსმინე
mmmmmmmmmmm ......... rogor aklia dges chvens realobas aseti axalgazrdebi... sorry kvelastan magram asea. madloba tqven rom scorad xedavt am procesebs.
ReplyDelete