მედიტაციური ხასიათის ირაკლი ჩარკვიანი ბეთჰოვენის ნიღბით ღრუბლებში

მახსოვს, ინტერნეტში ჩემს მეგობართან ერთად ხეტიალის დროს წავაწყდი ცნობილ ანდერგრაუნდში მომღერალი ქალის PJ Harvey-ის ვებ-საიტს, სადაც მის ავტობიოგრაფიულ მონახაზებში უბრალოდ რამდენიმე სიტყვა ეწერა. „PJ Harvey დაიბადა“ და მორჩა. დღევანდელი ჩემი ინტერვიუს შესავალს ცნობილ ქართველ ანდერგრაუნდ მუსიკოსთან – ირაკლი ჩარკვიანთან ანალოგიურად დავიწყებ.

ირაკლი ჩარკვიანი დაიბადა და ცხოვრობს თბილისში. დაამთავრა სახელმწიფო უნივერსიტეტის აღმოსავლეთ ევროპის ენების ლიტერატურის ფაკულტეტი. ფლობს ინგლისურ ენას. როკ-მუსიკაში 80-იანი წლებიდანაა, უკრავდა ჯგუფებში „ტაქსი“ და „საბავშვო მედიცინა“, წერდა „რეაქტიულ ლექსებს“. 

მისი პირველი სოლო ალბომი Svan Songs გამოვიდა 1993 წელს და იგი გერმანიის ქალაქ კიოლნში ჩაიწერა. ამ ალბომის სამი სიმღერა „ქაღალდის გემი“ („მე გადავცურავ ზღვას“), „მენატრები“ და „ჰგავდე სხვას“ მაშინვე ჰიტებად იქცა. ჩემის აზრით, აღნიშნული ალბომი ერთ-ერთი საუკეთესო პროდუქტია ქართული ანდერგრაუნდის და საერთოდ, საქართველოს როკ-მუსიკის მცირე ისტორიაში როგორც მუსიკალურად, ასევე იდეურად. 

1998 წელს ირაკლი ჩარკვიანი უშვებს მეორე სოლო ალბომს „აფრენ“. მასში გაჩნდა ელექტრონული ჟღერადობის ოთხი კომპოზიცია, რომელიც მუსიკოსმა დიდ ბრიტანეთში დადა დადიანთან ერთად ჩაწერა. ტელემაყურებელი უკვე გაეცნო ირაკლის სამ ახალ სინგლს, რომლებიც, სავარაუდოდ, მის მომავალ ალბომში აჟღერდება. ირაკლისთან ეს ინტერვიუ ტელეფონის საშუალებით ჩავიწერე.

* * *

– ირაკლი, თქვენი აზრით, რა არის როკი, – ეს ხელოვნებაა თუ უფრო სოციალური მოვლენა?

– სოციალური მოვლენაც არის და ხელოვნებაც.

– თქვენთვის რას ნიშნავს ანდერგრაუნდი?

– ეს არის ადგილი მიწის ქვეშ.

– მიგაჩნიათ, რომ მიწისქვეშ ცხოვრობთ?

– მე მგონი, ადამიანი მიწისქვეშაც ცხოვრობს და მიწის ზემოთაც ამოდის ხოლმე. მერე ისევ ჩადის და ისევ ამოდის...

– თუ მიგაჩნიათ, რომ საქართველოს ანდერგრაუნდში არსებობს მძლავრი მოძრაობა?

– ანდერგრაუნდი არ არის მოძრაობა. მასში ყოფნა უბრალოდ უნდება ადამიანს.

– მსოფლიოს თანამედროვე მუსიკაში რომელ შემსრულებლებს სცემთ პატივს და თქვენი შემოქმედების დასაწყისში რომელიმე მათგანს თქვენს მუსიკაზე თუ მოუხდენია გავლენა?

– არავის დავასახელებ, რადგან ჯობს, ყველამ საკუთარი თავი დაასახელოს. მსოფლიოში ყველას ყველაზე აქვს გავლენა. ვფიქრობ, თუ ადამიანი ამ საუკუნის კულტურულ პროცესებშია ჩართული, ის განიცდის გავლენას. კონკრეტულად ვიღაცეების დასახელება, მე მგონი, არ ღირს.

– ირაკლი, თქვენს ახალ სიმღერაში ამბობთ – „მე აღარ გადავცურავ ზღვას“, რატომ? 

– იმიტომ, რომ მე ის უკვე გადავცურე. უკან დაბრუნება რაღა საჭიროა? ერთხელ უნდა გადმოცურო ზღვა, მეორედ უკვე აღარ არის საჭირო. 

– პოეზიის „რეაქტიულ კლუბთან“ თუ გაქვთ კავშირი?

– აბსოლუტურად არანაირი. მეგობრები კი მყავს, მაგრამ უკვე მეექვსე წელია მასთან შემოქმედებითი ურთიერთობა აღარ მაქვს.

– „ჯეოსელის“ ჟურნალ „დიALOგის“ მეორე ნომერში დაიბეჭდა ფრაგმენტი („შავიმე“) თქვენი რომანისა „მშვიდი ცურვა“. დამთავრებული გაქვთ თუ არა ეს რომანი და თუ აპირებთ მის დაბეჭდვას?

ჯგუფი „პარალელი“

ირაკლი გოჩალეიშვილი: „თბილისში ახლა რომ წაიქცე – გაგთელავენ“

დღეს წარმოგიდგენთ ქართულენოვან თბილისურ ჯგუფს „პარალელი“, რომლის მიერ გასულ წელს გამოსული მაგნიტოალბომის („შორს“) ყდას ამშვენებს ჟურნალ „ვარსკვლავების“ ლოგოტიპი, როგორც ამ ალბომის საინფორმაციო მხარდამჭერი. „პარალელი“ 1998 წელს შეიქმნა და მისი წევრები არიან: ზაზა ხარაზიშვილი (ლიდერ-გიტარა, ვოკალი), ირაკლი გოჩალეიშვილი (ბასი, ვოკალი), დიმიტრი სანიშვილი (რიტმ-გიტარა) და კახა გურასაშვილი (დასარტყამები). კვარტეტი ასრულებს მსუბუქ როკს, მშვენიერ ბალადებს. „შორს“ მოეწონება ყველას, ვისაც მოსწონს მელოდიური როკი. მე ვესაუბრე ჯგუფის ბასგიტარისტს ირაკლი გოჩალეიშვილს, რომელიც პროფესიით ჰიდრომელიორატორია. გარდა ამისა, არის მხატვარი. ირაკლის გამოქვეყნებული აქვს საკუთარი მოთხრობები და ლექსები ჟურნალებში „დროშა“ და „მნათობში“.

ირაკლი გოჩალეიშვილი – „ჯგუფი „პარალელი“ მე და ზაზა ხარაზიშვილმა ჩამოვაყალიბეთ. ზაზა ადრე „ბითლზებს“ უკრავდა. მერე ცოლი მოიყვანა, ბავშვი შეეძინა და მუსიკას თავი დაანება. იმ მომენტისათვის მეც ჩამოვედი ჯარიდან. ზაზას რამდენიმე ჩემი სიმღერა ვაჩვენე. ძალიან მოეწონა და გიტარაზე თავისი სიმღერებიც მიმღერა. მერე შევიძინეთ ინსტრუმენტები. გვქონდა სარეპეტიციო და ბავშვებს ვასწავლიდით. შემდეგ ხელში ჩაგვივარდა 100 დოლარი და ჩავწერეთ სიმღერა „ნახე როგორ თოვს“, რომელიც მივიტანეთ „აუდიენციაში“, კერძოდ ბიბის გადაცემაში Лучшая двадцатка от Биби. ეს მოხდა შემთხვევით. სიმღერამ რამდენიმე კვირაში საპრიზო ადგილზე გადაინაცვლა. ჩვენ დავიწყეთ მუშაობდა და ჩავწერეთ ეს შარშან გამოსული ალბომი „შორს“.

ჩვენ გვიყვარს უფრო როკენროლში მუშაობა, მაგრამ მთლიანობაში ეს არ არის სუფთა როკენროლი, ალბომში შესული ორი სიმღერის გარდა. დანარჩენი არის ბალადები. ადრე გვქონდა ჯაზური ელემენტებიც, რომლებიც შემდეგ ამოვაგდეთ, რადგან ალბომს არ მოუხდებოდა, სხვა იერს მისცემდა. 

– ირაკლი, პირადად რომელი უცხოური ჯგუფი მოგწონს და ბოლოს ვისი ალბომი მოგეწონა?

– ძალიან გვიყვარს Oasis, რომელმაც შარშან ორი კარგი ალბომი ჩაწერა. კიდევ მომწონს Red Hot Chili Peppers. მის ბასისტ ფლიზე მართლაც ჭკუას ვკარგავ. ძალიან მომეწონა ამ ჯგუფის ბოლო ალბომი Californication.

– ტექსტებს თუ ანიჭებ მნიშვნელობას და, საერთოდ, მუსიკასა და ტექსტს ვინ წერს „პარალელში“? 

– ტექსტს დიდ მნიშვნელობას ვანიჭებთ. რა თქმა უნდა, მელოდიასაც, რომელიც თვითონ გვიბიძგებს, რა სტილის ლექსი უნდა დაიწეროს ვთქვათ სიყვარულზე, პოლიტიკას საერთოდ არ ვეხებით. მუსიკასა და ტექსტს ზაზა და მე ვწერთ. 

– რომელ ქართველ მუსიკოსებს სცემთ პატივს?

– კაკო ვაშალომიძეს. მოგვწონს თემურ ყვითელაშვილიც. განსაკუთრებით მისი ალბომი „ნოსტალგია“. ყველაფერი ბაჩი ქიტიაშვილმა დაიწყო. ძლიერი ახალგაზრდობა წამოვიდა, რომლებიც კარგად უკრავენ როკს. იყო პერიოდი, როდესაც როკენროლს უკრავდა ჯგუფი „ბიჭები როკენროლიდან“, მაგრამ ისინი უფრო კლასიკას მღეროდნენ. ალტერნატივიდან ძალიან მომწონს ირაკლი ჩარკვიანი. გენიალურია მისი პირველი ალბომი Svan Songs და სიმღერები „ქაღალდის ნავი“, მენატრები“... ამ ლამაზი კომპოზიციების შემდეგ გამიკვირდა, როგორ დაწერა მან „შენ აფრენ“, მაგრამ კაცია და გუნება. ალბათ ამ ცხოვრებას შეხედა და თქვა, შენ აფრენო. მე უფრო ბალადების მოყვარული ვარ. 

– რომელ ენაზე უნდა შეასრულოს ქართველმა მუსიკოსმა სიმღერა?