არავისთვისაა გასაკვირი, რომ ქართველები, ერთობ ორიგინალური ხალხი ვართ. აქედან გამომდინარე, ალბათ, არც ქართველი როკ-მუსიკოსების არაორდინარულობამაც უნდა გაგვაოცოს. ამ სფეროში მოღვაწე ჟურნალისტისთვის უცხო არ არის, რა რთულია ქართველი როკ-მუსიკოსების თავმოყრა. კონცერტი იქნება თუ ალბომის ჩაწერა, მათ, პირველ რიგში, აინტერესებთ, კიდევ ვინ იღებს პროექტში მონაწილეობას. ვაი, იმ ორგანიზატორს, რომელიც გაბედავს მათ გვერდით ვინმე პოპსავიკის „შემოპარებას“. მის მიმართ რისხვა გარანტირებულია.
ამჯერად ყველაფერი მშვიდობიანად ჩამთავრდა და 1 აპრილიდან მუსიკალური მაღაზიების დახლებსა და ბაზრობებზე გამოჩნდება უნიკალური ალბომი, რომლის ჩაწერაშიც 11-მა როკ-შემსრულებელმა მიიღო მონაწილეობა. ალბომს ჰქვია „შარაგზის ყვავილები“ და მასში იმ სიმღერათა რიმეიკებია შესული, რომლებსაც ჩვენ ათიოდე წლის წინ მარშრუტკებსა და საქალაქთაშორისო ავტობუსებში ვისმენდით. ეს მუსიკოსების ხუმრობა, ჭორი მეგონა, ვიდრე თავად არ მოვისმინე. ისიც უნდა აღვნიშნო, რომ ალბომში შესული სიმღერების ნაწილი გასული საუკუნის დასაწყისშიც კი სრულდებოდა საქართველოს მსხვილ ქალაქებში, ამიტომ, ჩემის მხრივ, ალბომს „ეპოქის ნოსტალგია 1“ ვუწოდე.
ფირფიტას (კასეტასაც) ხსნის ირაკლი ჩარკვიანისა და ქეთათოს დუეტი სიმღერით „შუშანიკას ტუფლი უჭერს“, რომელსაც ქართული ანდერგრაუნდის უთვალსაჩინოესმა ფიგურამ ელექტრონულ-ციფრული სული შთაბერა და ის ძალზედ საინტერესოდ ისმინება. ლადო ბურდული სოციალურ და პოლიტიკურ დატვირთვას აძლევს ნაკლებადცნობილ შოფრულ სიმღერას „არ მინდა არაა“-ს. სიმღერაში მოთხრობილია შემთხვევა ერთ ავტოგასამართ სადგურზე. ტექსტის მთავარ გმირს „აი-93“-სა და „აი-76“-ის მარკის ბენზინის ჩასასხმელი ფული არა აქვს, ხოლო ამ სადგურის ოპერატორის მიერ შემოთავაზებული „აი-72“ მარკის ბენზინის ჩასხმაზე უარს ამბობს და მოთქვამს: „არ მინდა არაა, ამ ცხოვრების, ამ მთავრობის დედა ვატირე“.
ნინო ქათამაძე „ინსაიტთან“ ერთად ასრულებს 70-იანი წლების მიწურულის შლაგერს „მანქანას ვაჩერებ და ჩამოვდივარ“. შიგადაშიგ სიმღერაში ნინო ჩვეული ოსტატობით წამოისვრის ფრაზებს: „აჰ, მამაჯან“, „ჰაჯან“ და ა.შ. საინტერესო სიმღერა აურჩევია სერგი გვარჯალაძეს, რომელიც შორს აღარ წავიდა და გასული საუკუნის 90-იანების ჰიტს – „აბობოქრებულ ზღვაში გატარებ“-ს ელექტრონული ჟღერადობა მისცა. გასაოცარი ენერგიით წარმოთქვამს სერგი წინადადებას: „შენ შემოგებლოს (და არა შემოგევლოს) სიცოცხლე ჩემი!“. რობი კუხიანიძემ „აუტსაიდერთან“ ერთად საკვირველად მცირედაგრესიული მანერით შეასრულა ეპოქალური „რა ვქნა, რომ ბედი არ მწყალობს“, მაგრამ ფინალში მას ნერვებმა უმტყუნა და ფრაზა „არ ვიცი, ვის დავაბრალო“ ჩვეული ექსპანსიურობით გადააკეთა: „მე, მხოლოდ მე დამაბრალეთ“! ბაკურ ბურდულმა მართლაც სასიამოვნოდ გამაოცა ლირიკული შესრულების მანერით სიმღერაში „ჩამოვიარე მე შენს ქუჩაზე“.
„მწვანე ოთახს“ რატომღაც სუფრული ნოსტალგია მოეძალა და აჩიკო გულედანმა „აღარ მეძახიან ბიჭები საქეიფოდ“ შეასრულა. სიმღერა ცხოვრებაზე ხელჩაქნეული ბიჭის შესახებ მოგვითხრობს, რომელიც მეგობრებს დაავიწყდათ და საქეიფოდ აღარ ეძახიან. „დამისხით ძმებო, დამალევინეთ“, – ამაოდ ითხოვს სიმღერის გმირი. Soft Eject-მა კომპოზიცია რატომღაც ქართულ ენაზე იმღერა ტრადიციული R&B-ის სტილში, რომელიც „შავ“ სამყაროს ეძღვნება და მას „მე ჩემი გითხარ, ძმაო“ ჰქვია. ახალი იმიჯით გაიბრწყინა „ზუმბამ“ და მისმა ფრონტმენმა ზაზა კორინთელმა, რომელმაც უცნობი ავტორის „პონჩიკივით ლოყები“ შეასრულა. სიმღერა სატრფიალოა და იგი სოფლის შარაგზაზე მიმავალ გოგონას ეძღვნება, რომელსაც „პონჩიკივით“ ლოყები და მაყვალივით ტუჩები აქვს. ტექსტის უცნობ ავტორს შესანიშნავი შედარებისთვის მიუმართავს და ჰიტის ადრესატის სახე მსმენელის თვალწინ რეალურად ცოცხლდება. ფრანგულ-ქართულმა სუპერჯგუფმა „შუქი მოვიდა“-მ და მისმა ლიდერმა ფრედი პაიანმა რუსულ-ქართულ-სომხური „ტრიციტ პერვი გოდში იყო შენი კანეცი“ ფრანგული აქცენტით იმღერა. ამ სიმღერის უხერხულ (უცენზურო) სიტყვებს ფუზიანი გიტარის ხმა ახშობს. „33ა“-ს ვოკალისტი ნიაზ დიასამიძე კი „მოკლე კაბა და მოკლე კაბით“ ხურავს ალბომს. სიმღერა შოფრულია და მასში მძღოლისა და ქუჩიდან მანქანის კაბინაში აყვანილი მოკლეკაბიანი, საეჭვო ყოფაქცევის გოგონას ხანმოკლე სასიყვარულო რომანის სევდიანი ამბავია აღწერილი.
„შარაგზის ყვავილები“ სტუდია Geo.Records-შია ჩაწერილი და მისი პროდიუსერია ბასა ჯანიკაშვილი. ალბომის ყდაზე გაკეთებული წინასიტყვაობა ჟურნალისტ ბიძინა მაყაშვილს ეკუთვნის, ხოლო დიზაინზე გია მირიანაშვილმა იზრუნა. საინფორმაციო მხარდამჭერია „ახალი ვერსია“ და „კომუნიკატორი“. შეიძინეთ ეს ალბომი და მისი მოსმენის შემდეგ თქვენ აუცილებლად იტყვით: საღოლ, ძმაო!
იჩქარეთ, დღეის აქეთ ალბომს, ალბათ, ვეღარ იშოვით.
ამჯერად ყველაფერი მშვიდობიანად ჩამთავრდა და 1 აპრილიდან მუსიკალური მაღაზიების დახლებსა და ბაზრობებზე გამოჩნდება უნიკალური ალბომი, რომლის ჩაწერაშიც 11-მა როკ-შემსრულებელმა მიიღო მონაწილეობა. ალბომს ჰქვია „შარაგზის ყვავილები“ და მასში იმ სიმღერათა რიმეიკებია შესული, რომლებსაც ჩვენ ათიოდე წლის წინ მარშრუტკებსა და საქალაქთაშორისო ავტობუსებში ვისმენდით. ეს მუსიკოსების ხუმრობა, ჭორი მეგონა, ვიდრე თავად არ მოვისმინე. ისიც უნდა აღვნიშნო, რომ ალბომში შესული სიმღერების ნაწილი გასული საუკუნის დასაწყისშიც კი სრულდებოდა საქართველოს მსხვილ ქალაქებში, ამიტომ, ჩემის მხრივ, ალბომს „ეპოქის ნოსტალგია 1“ ვუწოდე.
ფირფიტას (კასეტასაც) ხსნის ირაკლი ჩარკვიანისა და ქეთათოს დუეტი სიმღერით „შუშანიკას ტუფლი უჭერს“, რომელსაც ქართული ანდერგრაუნდის უთვალსაჩინოესმა ფიგურამ ელექტრონულ-ციფრული სული შთაბერა და ის ძალზედ საინტერესოდ ისმინება. ლადო ბურდული სოციალურ და პოლიტიკურ დატვირთვას აძლევს ნაკლებადცნობილ შოფრულ სიმღერას „არ მინდა არაა“-ს. სიმღერაში მოთხრობილია შემთხვევა ერთ ავტოგასამართ სადგურზე. ტექსტის მთავარ გმირს „აი-93“-სა და „აი-76“-ის მარკის ბენზინის ჩასასხმელი ფული არა აქვს, ხოლო ამ სადგურის ოპერატორის მიერ შემოთავაზებული „აი-72“ მარკის ბენზინის ჩასხმაზე უარს ამბობს და მოთქვამს: „არ მინდა არაა, ამ ცხოვრების, ამ მთავრობის დედა ვატირე“.
ნინო ქათამაძე „ინსაიტთან“ ერთად ასრულებს 70-იანი წლების მიწურულის შლაგერს „მანქანას ვაჩერებ და ჩამოვდივარ“. შიგადაშიგ სიმღერაში ნინო ჩვეული ოსტატობით წამოისვრის ფრაზებს: „აჰ, მამაჯან“, „ჰაჯან“ და ა.შ. საინტერესო სიმღერა აურჩევია სერგი გვარჯალაძეს, რომელიც შორს აღარ წავიდა და გასული საუკუნის 90-იანების ჰიტს – „აბობოქრებულ ზღვაში გატარებ“-ს ელექტრონული ჟღერადობა მისცა. გასაოცარი ენერგიით წარმოთქვამს სერგი წინადადებას: „შენ შემოგებლოს (და არა შემოგევლოს) სიცოცხლე ჩემი!“. რობი კუხიანიძემ „აუტსაიდერთან“ ერთად საკვირველად მცირედაგრესიული მანერით შეასრულა ეპოქალური „რა ვქნა, რომ ბედი არ მწყალობს“, მაგრამ ფინალში მას ნერვებმა უმტყუნა და ფრაზა „არ ვიცი, ვის დავაბრალო“ ჩვეული ექსპანსიურობით გადააკეთა: „მე, მხოლოდ მე დამაბრალეთ“! ბაკურ ბურდულმა მართლაც სასიამოვნოდ გამაოცა ლირიკული შესრულების მანერით სიმღერაში „ჩამოვიარე მე შენს ქუჩაზე“.
„მწვანე ოთახს“ რატომღაც სუფრული ნოსტალგია მოეძალა და აჩიკო გულედანმა „აღარ მეძახიან ბიჭები საქეიფოდ“ შეასრულა. სიმღერა ცხოვრებაზე ხელჩაქნეული ბიჭის შესახებ მოგვითხრობს, რომელიც მეგობრებს დაავიწყდათ და საქეიფოდ აღარ ეძახიან. „დამისხით ძმებო, დამალევინეთ“, – ამაოდ ითხოვს სიმღერის გმირი. Soft Eject-მა კომპოზიცია რატომღაც ქართულ ენაზე იმღერა ტრადიციული R&B-ის სტილში, რომელიც „შავ“ სამყაროს ეძღვნება და მას „მე ჩემი გითხარ, ძმაო“ ჰქვია. ახალი იმიჯით გაიბრწყინა „ზუმბამ“ და მისმა ფრონტმენმა ზაზა კორინთელმა, რომელმაც უცნობი ავტორის „პონჩიკივით ლოყები“ შეასრულა. სიმღერა სატრფიალოა და იგი სოფლის შარაგზაზე მიმავალ გოგონას ეძღვნება, რომელსაც „პონჩიკივით“ ლოყები და მაყვალივით ტუჩები აქვს. ტექსტის უცნობ ავტორს შესანიშნავი შედარებისთვის მიუმართავს და ჰიტის ადრესატის სახე მსმენელის თვალწინ რეალურად ცოცხლდება. ფრანგულ-ქართულმა სუპერჯგუფმა „შუქი მოვიდა“-მ და მისმა ლიდერმა ფრედი პაიანმა რუსულ-ქართულ-სომხური „ტრიციტ პერვი გოდში იყო შენი კანეცი“ ფრანგული აქცენტით იმღერა. ამ სიმღერის უხერხულ (უცენზურო) სიტყვებს ფუზიანი გიტარის ხმა ახშობს. „33ა“-ს ვოკალისტი ნიაზ დიასამიძე კი „მოკლე კაბა და მოკლე კაბით“ ხურავს ალბომს. სიმღერა შოფრულია და მასში მძღოლისა და ქუჩიდან მანქანის კაბინაში აყვანილი მოკლეკაბიანი, საეჭვო ყოფაქცევის გოგონას ხანმოკლე სასიყვარულო რომანის სევდიანი ამბავია აღწერილი.
„შარაგზის ყვავილები“ სტუდია Geo.Records-შია ჩაწერილი და მისი პროდიუსერია ბასა ჯანიკაშვილი. ალბომის ყდაზე გაკეთებული წინასიტყვაობა ჟურნალისტ ბიძინა მაყაშვილს ეკუთვნის, ხოლო დიზაინზე გია მირიანაშვილმა იზრუნა. საინფორმაციო მხარდამჭერია „ახალი ვერსია“ და „კომუნიკატორი“. შეიძინეთ ეს ალბომი და მისი მოსმენის შემდეგ თქვენ აუცილებლად იტყვით: საღოლ, ძმაო!
იჩქარეთ, დღეის აქეთ ალბომს, ალბათ, ვეღარ იშოვით.
No comments:
Post a Comment