რამბალ კოშეს სათამაშოები

წინასაარჩევნო ვნებათაღელვა სულ მალე პიკს მიაღწევს. ამ პერიოდში ქართველები, როგორც წესი, მამასისხლად გადავეკიდებით ერთმანეთს და რაც უფრო საკვირველია, ამას ისეთი დიდი აზარტით ვაკეთებთ, რომ არჩევნების შემდეგ შესაძლოა, ჩვენი საქციელების შეგვრცხვეს კიდეც. მაგრამ რად გინდა... არჩევნების შემდეგ ყველაფერი, თვით უდიდესი სისულელე და სირეგვენეც კი დავიწყებას მიეცემა, ან კოტე ყუბანეიშვილის ლექსებწაწერილ სანაგვე ურნებში ჩაიყრება.

საქართველოში არ დარჩა ხელოვნების სფერო, პოლიტიზირებული რომ არ იყოს. ამ საქმის ავანგარდში ყოფნით ჩვენმა „მშობლიურმა“ ესტრადამ ტოლი არავის დაუდო. შოუ-ბიზნესად წოდებულ ამ ნახევრად მუსიკალური სფეროს მუშაკები თავიანთ ძალ-ღონეს არ დაიშურებენ, რათა აქონ და ადიდონ გარკვეული პოლიტიკური წრეები. ძვირფასო მკითხველო, აი ნახავ, რამდენი „გიხაროდენ“-ის მსგავსი პოლიტიკური ჰიმნი დაიწერება სულ მალე, რომელშიც მონაწილეობას მიიღებენ ჩვენი „სასიქადულო“ ვარსკვლავები, რომლებიც ბედნიერი, გაღიმებული სახეებით ისე მოგვიწოდებენ ამა თუ იმ პარტიისათვის ხმის მიცემას, ტამპონების, გაყინული ქათმებისა და ერბოების რეკლამები მოგონილი იქნება.

ასე იყიდებიან მომღერლები. გასულ კვირას შთაბეჭდილება დაგვრჩა, მომღერალ ნინო ქათამაძის ყიდვაც უნდოდათ. მისი „არტ-იმედთან“ და „მელოდია-არტთან“ დაპირისპირება ასე პომპეზურად კი იმიტომ გაშუქდა, რომ ძალიან ბევრს ეგონა, რომ მომღერალი ბადრი პატარკაციშვილს დაუპირისპირდა (საყურადღებო იყო, აგრეთვე, ისიც, რომ „საპროტესტო“ პრესკონფერენცია „დაზარალებულებმა“ ძალიან ძვირიან „შერატონ მეტეხი პალასში" გამართეს). თუმცა ეს დაპირისპირება არ ყოფილა მთლად დაპირისპირებაც, რადგან დღის მიწურულს, პროგრამა „ღამის კურიერში“ ქათამაძის პროდიუსერმა ირაკლი ნადარეიშვილმა აღიარა, რომ ბატონი ოლიგარქისთვის წერილი გაუგზავნია. ძალიან გამაოცა ნადარეიშვილის გამოსვლის შინაარსმა, რადგან ის თურმე მხოლოდ „არტ-იმედის“ მუშაობის სტილით დარჩენილა უკმაყოფილო, მაგრამ მიაჩნია, რომ პატარკაციშვილი შოუ-ბიზნესის განვითარებას ხელს უწყობს და ამისათვის მადლობაც კი გადაუხადა. ნიჭიერი მუსიკოსის – ნინო ქათამაძისადმი თანაგრძნობა სხვა ემოციებით შემეცვალა, რადგან გაურკვეველი დარჩა, როგორ შეიძლება მადლობა გადაუხადო და წერილიც გაუგზავნო იმ ადამიანს, რომლის გამოც ამხელა აჟიოტაჟი ატეხე. შთაბეჭდილება დამრჩა, რომ ნადარეიშვილს ძალიან მოუნდა თავად უხელმძღვანელოს ამ საპროდიუსერო ცენტრს...

ისე, „არტ-იმედი“ რომ მომღერლებს ყიდულობს, ეს ყველამ იცის. ძალიან საინტერესოა, როგორ უწყობს ეს ორგანიზაცია შოუ-ბიზნესის განვითარებას ხელს, როდესაც საქართველოში ფაქტობრივად არ არსებობს მომღერალი, რომელიც მოგებაზე მუშაობს და ალბათ, მათი „გაქანებებიდან“ გამომდინარე, კარგა ხანი ვერც იარსებებს.

სულ მალე აფუთფუთდება წინასაარჩევნო მოძრავი სცენა თბილისის ერთი უბნიდან მეორეში, საქართველოს ერთი კუთხიდან მეორეში და მინი-დისკებზე ჩაწერილ ფონოგრამებზე არა მარტო „არტ-იმედელები“ პირებს დააღებენ. მალე ნახავთ ქუჩებში გამოკრულ აფიშებს წარწერებით „გიწვევთ გრანდიოზულ კონცერტზე“ და მერე – სპორტის სასახლეში, დიდ საკონცერტო დარბაზში, რიყეზე, ბლიყვეზე და ა.შ. მალე აძუგძუგდება საქართველო ერიკ რამბალ კოშეს (გაიხსენეთ ფრანგული კომედია „სათამაშო“ პიერ რიშარის მონაწილეობით) პირდაბჩენილი სათამაშოებით, რომლებსაც ბატონის ბრძანებაზე შეუძლიათ შარვლის ჩახდა და შიშველი უკანალების გამოჩენაც. ვინ უფრო მეტი სულელია, თქვენ განსაჯეთ. ხოლო ნინო ქათამაძე ან მათთან ერთად იმღერებს, ან საქართველოდან წავა (როგორც განაცხადა), ან კიდევ ქართულ როკ-ანდერგრაუნდს დაუბრუნდება, რაშიც, სამწუხაროდ ეჭვი მეპარება.

ჩვენ კი, ამ აწიგასამართ წინასაარჩევნო კონცერტებს ისევ ისე, ჩვეულებრივ მოვლენად აღვიქვამთ (მიზეზით – დასავლეთშიც ხომ ხდება ასე?), რადგან ერფეროვნებისადმი ზიზღისა და მოწყენის უნარი სადღაც დავკარგეთ. ესეც ალბათ იმიტომ, რომ თავად ამ მომღერლებივით ზომბებად და ერიკ რამბალ კოშეს სათამაშოებად ვიქეცით. ამასთან ერთად, უკვე ატროფირებული გვაქვს სინდისის ხმაც. ამიტომ აუცილებლად დავესწრებით პოლიტიზირებული „ვარსკვლავების“ გრანძიოზულ (ეს „ძ“ მაგრად უყვართ პოპსა ტელევიზიებს) შოუებს და მეორე დღეს დაღრეჯილი სახეებით ვიტყვით, რომ გუშინ მაგრად „ვიგულავეთ“.