ჯგუფი „გოგლი-მოგლის“ შემადგენლობა ქართულ სცენაზე 1994 წლიდან უცვლელია. თუმცა, აღნიშნული სახელი კვინტეტმა სულ ახლახან დაირქვა. ბოიბენდი შეიქმნა ქუთაისში და მისი შემადგენლობაა: რეზო ჯავახიშვილი, ვალერი და კახა ქუთათელაძეები, ლაშა დოღონაძე და ერეკლე დიდია. „გოგლი-მოგლის“ მენეჯერია სულხან გოგალაშვილი. თავდაპირველად ბიჭები მღეროდნენ არაკომერციულ, ანტიფონოგრამულ სოულს. ასრულებდნენ და ასრულებენ ხუთხმოვან კლასიკური ფორმის სიმღერებს, აკაპელებს და პოპ-კომპოზიციებს. 1996 წლის მაისში მონაწილეობა მიიღეს იუნესკოს ეგიდით მოწყობილ ქუთაისის დღეებში, რომელიც პარიზში ჩატარდა. შემდეგ გამოვიდნენ ფესტივალზე „მარგარიტა 96“. ამჯერად ჯგუფი თბილისშია. ბიჭები იწერებიან და მუშაობენ სტუდია „გამაში“, სადაც შედგა კიდეც ჩვენი საუბარი.
* * *
რეზო ჯავახიშვილი: – მიუხედავად იმისა, რომ არსებობის პირველ წლებში ჩვენ ვმღეროდით სიმღერებს, რომლებიც არ იყო გათვლილი ფართო მასებისთვის, საკუთარ თავთან ვიყავით მართლები და მუსიკოსები კარგად გვიცნობდნენ. მხოლოდ სალონურ წრეებში გვიხდებოდა გამოსვლა როგორც თბილისში, ასევე ქუთაისში, ამიტომ ამ წლებს დაკარგულად ვთვლით. ახლა ჩვენი კონცეფცია შევცვალეთ. შესაძლოა, საკუთარ თავს ვღალატობ, რადგან სხვანაირი გემოვნება მაქვს. დღეს შოუბიზნესს, რომელიც ახლა იდგამს ფეხს, მოთხოვნა აქვს, რომ მუსიკა ძირითადად უნდა იყოს საცეკვაო. ჩვენ, ბევრისგან განსხვავებით, არ ვაკეთებთ იაფფასიან სიმღერებს. ჩვენი უმთავრესი მოთხოვნა ხარისხიანი კომპოზიციებია, რომელთა ჟღერადობა სხვებისგან უნდა განსხვავებოდეს.
– რატომ დაირქვით „გოგლი-მოგლი“?
სულხან გოგოლაშვილი: – 27 დეკემბერს ჩვენ წარგვადგინეს პირველი სიმღერით რადიო „ფორტუნა პლუსში“. მაშინ ახალი სახელი არ გვქონდა და მსმენელს ვთხოვეთ დახმარება მის შერჩევაში. უამრავი წინადადება შემოვიდა, მაგრამ არ მოგვეწონა. იდეაში გვქონდა „გოგლი-მოგლი“, რომელიც ლაშას უნდოდა და ბიჭებსაც მოსწონდათ, მაგრამ თავს ვიკავებდით. მერე მამუკა ბერიკამ მოგვცა სტიმული, კარგი სახელიაო. მე მგონი, მართლაც ორიგინალური სახელია. „გოგლი-მოგლი“ თავის სიტყვას უკვე ამბობს და იტყვის კიდეც.
გადასარევი გადაცემაა „მუსიკალური ოქტაგონი“, სადაც ნათლად ჩანს, რომ მომღერლების 70%-ს არ უნდა მღეროდეს. ჩვენ ხარისხის პრეტენზია გვაქვს, გვინდა სახელი და მალე მსმენელი ამაში დარწმუნდება.
რეზო: – მოხდა რეინკარნაცია და „გოგლი-მოგლის“ სახით ჩვენ ხელმეორედ დავიბადეთ.
– რატომ მიატოვეთ მშობლიური ქალაქი და გადმოხვედით დედაქალაქში?
სულხანი: – ჩვენ ზოგიერთებივით არ ვმალავთ, რომ არა ვართ თბილისელები. ჩვენ ქუთაისელები ვართ. ადრე რომან რცხილაძემ მითხრა, რომ ქუთაისიდან ნებისმიერ სფეროში დიდი ძალა და ენერგია მოდისო. სამწუხაროდ, დღეს ქუთაისში არ არის საქმე ისე აწყობილი, რომ ჩვენთვის მიეხედათ. ჩემი და ჩვენი მეგობრების წყალობით ბიჭები ჩამოვიდნენ თბილისში, თორემ ქუთაისი არ მიგვიტოვებია. ჩვენ პირველი სოლო, ცოცხალი კონცერტი ამ ქალაქში გვექნება. ჩვენი ყოველი სიახლე მიეძღვნება ქუთაისს.
რეზო: – ბევრი აღნიშნავს, რომ ქუთაისი სუფთა ქართული ქალაქია. იქ მუსიკაში არასდროს იგრძნობოდა აღმოსავლური, აშუღური მუსიკისა და ბაიათების გავლენა. ცნობილია, რომ მრავალხმიანი ქართული, ქალაქური სიმღერის და გიტარის კულტურამ ამ ქალაქში მიიღო საბოლოო სახე.
