ეთერ-კაცები და ბუზები

„სამშობლო განსაცდელშია!“ – ასე გაჰყვირის შეშინებული ბუზი ერთ-ერთ კარიკატურაში. ამ „მხიარულ“ სურათში ნაჩვენებია, როგორ აბიჯებს ვიღაცის ფეხი ოხშივარასულ ნეხვს. მნახველისთვის სრულიად ნათელია, რომ ბუზს გული შესტკივა თავის საკუთრებაზე. თუ სვეტი უხერხულად დავიწყე, ბოდიშს გიხდით, მაგრამ ეს ლოზუნგი უკვე 14 წელია ინტენსიურად ისმის მასობრივ საინფორმაციო საშუალებებში. დღეს ქართულ მასობრივ საინფორმაციო საშუალებებს თამამად შეგვიძლია მასობრივი გამოლენჩების საშუალებები ვუწოდოთ.

არადა, რა ტელევიზიები გავხსენით! რა აპარატურები შევიძინეთ! რა ხარისხის ჟურნალ-გაზეთები დავბეჭდეთ. მაგრამ, რა თავში ვიხლით მარტო აპარატურას, თუ გონებამაც არ გვიშველა? აი, მაგალითად, როდესაც „რუსთავი 2“-დან ეკა ხოფერია, ხოლო „მზიდან“ ინგა გრიგოლია ჩვენს ქვეყანაში გამეფებულ უსამართლობათა შემხედვარე ნერვებს იგლეჯენ და ყველას გვიმტკიცებენ, თუ რა ცუდი ხელისუფლება გვყავს, „პირველი არხიდან“ სახეზე ღიმილმფინარი კოკა ყანდიაშვილი გვამშვიდებს, გვაწყნარებს, მოგვიწოდებს ოჯახთან ერთად მიყურეთო, კვირაობით ეკლესიაში სიარულსაც კი გვირჩევს და გადაცემის ბოლოს ცეკვა-თამაშსაც გვაყურებინებს პირდაპირ ეთერში (მღერიან და ცეკვავენ „ქსოვრელები“).

უკვე ყველამ იცის, რომ ერთ ტელევიზიაში ჟვანია, სააკაშვილი, პოლიტიზირებული მუსიკოს-მწერალ-მოდელიორები, „თავისუფლების ინსტიტუტი“ და ყველაფრით უკმაყოფილო „სექტის“ „კმარას“ ფანატიკოსები „გულაობენ“ (არ მითხრათ ახლა – არ ვიცი, რომელ ტელევიზიაზეა საუბარიო), მეორეში შალვა ნათელაშვილი და ძმანი მისნი წამყვანს დაუძმაკაცდნენ, მესამეში ხაზარაძეები და მამალაძეები „გრიმიტობენ“, მეოთხეში ბოიბენდებმა, დაღრეჯილმა ეთერ-ქალებმა და ეთერ-კაცებმა დაიმხეს თავზე ყველაფერი, მეექვსეში აბაშიძეები, გოგიტიძეები, რჩეულიშვილები „გვმოძღვრავენ“, რომ ურუსეთოდ ცხოვრებას აზრი არა აქვს, მეშვიდე თავად არ იცის, რას აკეთებს, მერვე მარაზმშია და ასე ბატონო, გამოლენჩება უკვე სახეზეა. არადა, ეს ოჯახდალოცვილები ერთხმად გაჰყვირიან, რომ „სამშობლო განსაცდელშია!“.

ახლა ნეხვს დავუბრუნდეთ (მასთან დაბრუნება რა სანატრელია, მაგრამ რას იზამ?). ზოგისთვის სასუქი და ზოგისთვის ფეკალია იმდენია ჩვენს ირგვლივ, რომ მას ტელეკამერის დამიზნებაც კი არ სჭირდება, ისედაც თვალს ჭრის. თუკი სხვაგან ოქრო ბრწყინავს, ჩვენთან ნეხვი ანათებს, თუ სხვაგან ჭკუა ფასდება, ჩვენთან უვიცებმა „გაიჯეჯილეს“. მართლა ბუზებივით დაჰბზუიან ყველაფერს და თითქმის არავის სურს ფუტკრობა. ამ უკანასკნელთა წინააღმდეგ თითქოს პირი შეჰკრესო და მათი ავან-ჩავანით თითქმის არც ერთი ტელევიზია არ ინტერესდება. ჩვენ მზამზარეული თაფლი შეგვიყვარდა ნამეტნავად და არც კი გვაინტერესებს, რამდენი შრომა უნდა მის მოპოვება-კეთებას. საბედნიეროდ, ბუზებისგან განსხვავებით, ფუტკრები არასოდეს იღლებიან, ყოველგვარი კომპლიმენტების (ვინ ეუბნება რო?) გარეშე განაგრძობენ კაცთათვის და ღვთისათვის კეთილი საქმის კეთებას.

სიტყვა „სიკეთის“ ფუძე „კეთებაა“, ანუ საქმის ჩუმად კეთება და არა წივილ-კივილ-გნიასის ატეხვა ყოველი მოსაქმებული ნეხვის გამომუშავებისას. თუ ნეხვი არ მოგვწონს და მასთან თანაცხოვრებას უკვე შეგუებულები არა ვართ, თავად გამოვგავოთ მშვიდად და ჩავაგდოთ კოტე ყუბანეიშვილის ლექსებდამშვენებულ სანაგვე ურნებში მთელი ეს „დოვლათი“. სხვათა შორის, ზემოთმოყვანილ კარიკატურაში არა მარტო ბუზი, არამედ ის ადამიანიც ზარალდება, რომელიც ნეხვში ფეხს ტუცავს. ტელევიზიები კი მხოლოდ ბუზებსა და იმათ უთმობენ ეთერს, ვინც ქუჩები ამ ფეკალიებით წაბილწა. თუმცა, საერთოდ უცნობია იმათი ბედი, ვინც მათში ფეხის ჩაკვრით დაზარალდა.

ყველაზე მეტად ჩვენს ტელევიზიებში ამინდის პროგნოზის გამოცხადებაა მიმზიდველი, რადგან ერთიანი საქართველო ახლა მხოლოდ ჰიდრომეტეოროლოგიური ცენტრის მიერ მოწოდებულ რუკაზე არსებობს. ამ ქვეყნის პატრონი კი კარგად გაბეყილი მომწვანო ფერის ნეხვის ბუზთა ხროვაა, რომელსაც არასოდეს ავიწყდება სიტყვები: „სამშობლო განსაცდელშია“! – ეს ლოზუნგი ამ ხროვის იდეოლოგიურმა ოპონენტებმაც აიტაცეს. მასმედია კი, აქაოდა, ქვეყანაში გამეფებულ რეალობას ავსახავთო, ხან ერთ ხროვას, ხანაც მეორეს აჩვენებს ხშირად პირდაპირ ეთერში. ამ აზრთა ე.წ. „ჭიდილში“ მედიას ავიწყდება საზოგადოებრივი და სახელმწიფოს ინტერესები და, ხშირ შემთხვევაში, გაავებული მხარეების საასპარეზო არენად იქცევა.

თუმცა, მათაც რა ჰქნან, ისინიც ხომ ამ ბედკრული ქვეყნის ლეკვები არიან? შესაძლოა ვიღაცამ გაამართლოს ჩვენი დამოუკიდებელი თუ დამოკიდებული ტელევიზიები – ამ ჟურნალისტებსაც ჰყავთ ოჯახები, რომლებსაც რჩენა სჭირდებათო. ამ ნეხვით აქოთებულ სამყაროში კი თუკი ვინმეს ინტერესები არ გაატარე და ის ილაპარაკე, რასაც ფიქრობ, ძალიან გაგიჭირდება. მაშ, მოდით, კიდევ ერთხელ იყვირეთ, რომ „სამშობლო განსაცდელშია“!